Terug …..

Het kastje van tante Trees

Tante Trees, de zus van mijn moeder was een vrouw waar je altijd nieuwsgierig naar bleef. Waarom was ze alleen? Ze was altijd wat timide en op de achtergrond. Hoe zat dat met die zaken? Steeds zat ze in het buitenland. Hoe komt ze zo succesvol? Wat had ze altijd mooie kleren aan! Waarom is alles zo geheimzinnig? De vragen werden niet beantwoord. Hoe dan?

Ze liet een hoop geld na aan haar broers en haar zus. Er stonden nog wat meubeltjes in een kamer en of wij daar nog wat van wilden hebben. Ik koos een ladekastje uit. Het moest op z’n kant in de auto.

Thuisgekomen zette ik het weer voorzichtig in elkaar. Er viel wat uit. Ik zag opeens het leven van tante Trees uit een laatje dwarrelen. Op de grond trof ik treinkaartjes, menu’s, bonnetjes van cafés, tickets, afrekeningen van hotels en een boekje met foto’s en volgeschreven ansichtkaarten.

Tante Trees door de jaren heen als 18-jarige met blozende wangen in het riet, in een grote luxe slee met een mooi mantelpakje, met lange blote benen bij de tent. Dan weer een dame op een terras in Parijs bij ondergaande zon met een groot glas rode wijn. En steeds met die blije glimlach, overduidelijk gelukkig. Zo kende ik haar niet.

De foto’s zijn gemaakt door iemand die haar heel lief had.
Het kon niet zo zijn.

Het verborgen leven is zorgvuldig gedocumenteerd. Het was niet niks.

Maart 2020